Omów twórczość Staffa.

Leopold Staff to jeden z najwybitniejszych poetów trzech
epok: Młodej Polski, dwudziestolecia międzywojennego i literatury współczesnej.

Żyjący 70 lat poeta nawiązywał swoją twórczością zarówno do nietzscheanizmu
(konieczność bycia silnym „Kowal”), franciszkanizmu „O miłości wroga”, dekadentyzmu
„Deszcz jesienny”, motywów antycznych – powrotem, zwróceniem się ku antycznym
wzorom, konwencjom itp. Jednym z najbardziej znanych utworów poety jest właśnie
„Kowal”. W wierszu tym autor bezpośrednio nawiązuje do koncepcji filozoficznej
Friedricha Nietzsche – nietzscheanizmu. Mówiła ona o istnieniu „rasy panów”
tzw. klasy Übermenslha – nadczłowieka, silnej, opanowanej jednostki żyjącej
w państwie nadludzi, którzy rządzą światem. Leopold Staff nawołuje do takiej
właśnie postawy – silnego i ustabilizowanego indywiduum, której rzuca klejnoty,
kruszce na kowadło i który zostanie zniszczony, a właściwie jego serce przez
potężne pięści w chwilach słabości czy załamania. Wniosek z tego taki, że trzeba
być silnym, mocno trzymać się gruntu, nie załamywać się, poddawać, gdyż to oznacza
nieuchronną zgubę w tym świecie. Staff, tak samo jak Nietzsche, gardził człowiekiem
słabym, poddającym się przeciwnościom losu. Człowiek musi wygrywać, być potęgą.
Z kolei w utworze „Deszcz jesienny” widoczny jest dekadentyzm poety. Oto w scenerii
padającego deszczu przedstawione są trzy sceny – pierwsza korowody mar, druga
– to stracona miłość, niepowodzenie, pożar, płacz dziecka, zaś trzecia – przedstawia
szatana dokonującego dzieła zniszczenia. W wierszu „O miłości wroga” Staff nawiązuje
do filozofii franciszkańskiej. Opisuje gnębionego, poniżanego, krzywdzonego
człowieka przez wroga. Ów człowiek nie żywi urazy do swojego wroga, przeciwnie
wybacza mu. A zresztą zło i tak obróci się przeciwko jego sprawcy, wróg zostanie
ukarany przez siły wyższe, dobro zaś nagrodzone. W sześciu dwuwierszach autor
przedstawia wykładnię wiary św. Franciszka z Asyżu. Miłowanie bliźniego, modlitwę
o jego dusze, pragnienie, aby znalazła ona na właściwą drogę postępowania.
Reasumując Leopold Staff to jeden z najwybitniejszych przedstawicieli trzech
epok nawiązujący w swojej twórczości do wielu koncepcji filozoficznych, prądów
artystycznych, piszący o człowieku, jego rozterkach, atmosferze epoki. Być pesymistą,
silną jednostką czy poczciwym wybaczającym zło wrogowi człowiekiem – wybór należy
do nas.
[AS]

Komentarz
Temat został zrozumiany, ale dobór utworów ilustrujących
– wąski i tylko z zakresu programowego. Nie omówiono klasycyzmu Staffa i nurtu
apollińskiego w jego poezji. Brak omówienia formy poetyckiej i zmian w twórczości
po II wojnie światowej. Należało rozwinąć tezę podaną we wstępie, a także wyróżnić
akapitami 3 etapy twórczości poety. Nieprecyzyjne formułowanie myśli, styl niejasny,
błędy frazeologiczne, składniowe i słownikowe.