Charakterystyka Wertera

Bibliografia:

1. J.W. Goethe „Cierpienia młodego Wertera”

Plan pracy:

1. Werter obrazem uczuć Goethego.
2. Werter, jako bohater literacki nakreślony, a zarazem charakterystyczny dla
epoki romantyzmu.
3. Werter – cechy wewnętrzne.
a) Ofiara platonicznej miłości czy własnego charakteru i postępowania?
b) Egoista czy egocentryk?
c) Bunt romantyczny głównego bohatera powieści Goethego.
4. Werter – źródła jego cierpień.
5. Werteryzm.
6. Idol ówczesnej młodzieży. Ocena postaci.

Motto:

„Takiej miłości każdy młodzian czeka,
tak być kochana chce każda dziewczyna;
czemuż w najświętszym z popędów człowieka
tkwi tak straszliwego cierpienia przyczyna?”

W 1772 roku Johann Wolfgang Goethe przybywa do Wetzlar, aby kontynuować praktykę
adwokacką. Tutaj też poznaje Charlottę Buff, w której się zakochuje, ale widząc,
że uczucie zaczyna stawać się silne, opuszcza miasto. Jednocześnie też dowiaduje
się o śmierci swojego znajomego, który popełnił samobójstwo z powodu miłości
do zamężnej kobiety. Wydarzenia te stały się inspiracją do napisania jednej
z najbardziej znanych powieści w literaturze światowej pt. „Cierpienia młodego
Wertera”.
Młody mężczyzna – Werter, dla którego miłość nie jest uczuciem do czegoś zobowiązującym,
traktuje kobiety jak „zabawki”. Gdy mu się nie podoba, odrzuci na bok, poszuka
drugiej. W tym też celu wyjeżdża do Waldheim. Tam wybiera dolę samotnika, rozważa
nad naturą ludzką i przyrodą. Jego życie diametralnie się zmienia, gdy poznaje
Lottę, jak sam pisze do przyjaciela:

„[…] Zawiązałem znajomość, która bliżej obchodzi me serce”.

Wówczas też czyni wszystko, aby rozkochać w sobie Lottę. Częste wizyty, dwuznaczne
sytuacje świadczą o tym, że chciał posiąść córkę komisarza S. Uważał, że Lotta
odwzajemnia jego uczucie.

„Czuję i mogę dowierzać sercu memu,
…że ona mnie kocha”.

Werter był bardzo szczęśliwy, doświadczył romantycznej miłości, a jednocześnie
„raju na ziemi”. Lecz jego szczęście nie trwało długo, bowiem wrócił Albert
– narzeczony Lotty. U Wertera następuje przełom w uczuciach, nie potrafi dostosować
się do świata zewnętrznego, a także nie uznaje jakichkolwiek barier w miłości.
Nie poddaje się, ale dalej kontynuuje swoje zaloty. Nie martwi się o innych,
jest egocentrykiem, którego obchodzą jedynie własne uczucia, doznania. Główny
bohater się buntuje i mimo kolejnych oznak braku zainteresowania od Lotty, chce
cierpieć. Wyjeżdża z miasta, ale szybko wraca. Jest jednostką o głęboko zakorzenionym
poczuciu własnej wartości, a źródłem jego cierpień jest otaczający go świat
i zagorzały pesymizm.
Werter cierpi na Weltschmerz („chorobę wieku”), jest modelem postawy werterycznej,
charakteryzującej się wybujałą, przesadną uczuciowością. Bohater powieści Goethego
postrzega świat przez pryzmat własnych marzeń. Nie zgadza się z konwencjami
obyczajowymi, które są źródłem jego cierpień (ślub Lotty z Albertem), ale jednocześnie
nie podejmuje żadnych konkretnych działań.
Świadomy bezsensu swojej egzystencji, dąży do samozagłady, a jej kulminacyjnym
punktem jest samobójstwo, jako ostatni akt rozpaczy wobec świata.
Werter stał się idolem ówczesnej młodzieży propagującym modę na żółtą kamizelkę,
na niebieski frak (ubiór). Fala naśladownictw zbiegła również na inne pole,
ponieważ samobójstwo stało się jedynym, uniwersalnym wyjściem z beznadziejnej
sytuacji.
Uważam, że Werter jest bohaterem negatywnym. Nie kochał uczciwie Lotty, a chciał
nadal pełnić rolę Casanovy. Nie udało się to mu, lecz jego postępowanie spowodowało,
niestety, falę naśladownictw i śmierć setek młodych ludzi.
[AS]