Miłość (szkic do pracy).

Miłość to pojęcie bardzo obszerne. Określamy
nim uczucie silniejsze od przyjaźni, oparte na wierności, zaufaniu, przywiązaniu
a także na wspomnieniach.

Miłość posiada wiele obliczy: miłość kobiety i mężczyzny,
miłość rodziców do dziecka, do ojczyzny, przedmiotu lub zwierząt. W pierwszym
wypadku dobrym przykładem będzie powieść Krystyny Siesickiej „Jezioro osobliwości”,
w której przedstawione są narodziny miłości pomiędzy nastolatkami, a także osobami
w pełni dojrzałymi. W obydwu przypadkach uczucie znacznie się różni. Miłość
nastolatków została ukazana jako szalona, zwariowana i bardzo niestabilna. Dwójka
bohaterów, oprócz zrozumienia i zaufania, szuka także przygód. Pragnie ciągłych
nowości i niespodzianek. Ludzie dorośli zakochując się, są bardziej rozważni.
Analizując rodzące się uczucie, nie myślą wyłącznie o teraźniejszości. Układają
przyszłość z nowym partnerem. Są ostrożni. Nie chcą się „sparzyć”. Zupełnym
przeciwieństwem uczucia między dwojgiem ludzi, jest miłość do ojczyzny. Wiąże
się ona z patriotyzmem. Człowiek kochający swój kraj jest gotowy do wszelkich
poświęceń. Broni honoru ojczyzny i jest przygotowany do jej obrony. Czuje się
odpowiedzialny za to, co go otacza, co jest mu tak bliskie. Będąc daleko poza
granicami swego kraju, tęskni. Przykładem takiej miłości jest historia latarnika
z utworu Henryka Sienkiewicza. Autor przedstawia tragiczne losy „żołnierza-tułacza”,
który nigdzie w świecie nie znajduje dla siebie szczęścia, nękany nieustannie
nostalgią. Znane są także inne utwory, w których pisarze wyrażają miłość do
kraju, np. wiersz Ignacego Krasickiego pt. „Hymn do miłości ojczyzny”, podkreślający
ogromną wartość ukochanego kraju i nakazujący wspieranie go uczuciami patriotycznymi.
Kolejnym utworem jest wiersz Adama Mickiewicza „Śmierć pułkownika”, oddający
hołd gorącemu patriotyzmowi, miłości, poświęceniu i bohaterskiej śmierci dla
ojczyzny. Znana jest nam także miłość rodziców do dziecka. Ta z kolei wyróżnia
się tym, że jest bezgraniczna i bezinteresowna. Możemy to stwierdzić np. na
podstawie słynnego serialu telewizyjnego pt. „Januszek” (syn Januszek i kochająca
go nad życie matka) lub książki Marii Dąbrowskiej „Noce i dnie” (syn Tomaszek
i matka Barbara). Obie bohaterki potrafiły wybaczać swym dzieciom najgorsze
wybryki i przewinienia. Kochały je bez względu na to, jakimi były. Są również
ludzie kochający przedmioty. Pasjonują się oni w zbieraniu pamiątek i innych
rzeczy, które często są bezwartościowe. Mimo to, mają one dla nich duże znaczenie,
gdyż przypominają im najpiękniejsze chwile życia. Myślę, że miłość to najpiękniejsze
uczucie, które towarzyszy człowiekowi od chwili poczęcia aż do śmierci, a na
poparcie tego niech będą słowa Antoniego de Saint-Exupery’ego: „Tylko człowiek,
który kochał, umiera jak człowiek”.
[ET]