Osądź bohatera powieści poetyckiej G. G. Byrona – tytułowego Giaura.

Osądź bohatera powieści poetyckiej G. G. Byrona – tytułowego
Giaura.

Wśród wielu poetów epoki romantyzmu największą popularnością
w Europie cieszył się Anglik, G.G. Byron. Rozwinął on nowy gatunek literacki,
jakim była powieść poetycka. Jednym z jego dzieł, które przyniosło mu popularność
jest „Giaur”. Byron stworzył całkiem nowy typ bohatera – zbuntowanego przeciwko
społeczeństwu, nieszczęśliwego, zagadkowego oraz całkowitego indywidualistę.
Giaur jest tytułowym bohaterem, który przybywa do Grecji i zakochuje się w najpiękniejszej
żonie Hassana – Leili. Oczywiście, jak przystało na miłość romantyczną, jest to
uczucie krótkie i nieszczęśliwe. Hassan – właściciel haremu – dowiaduje się o
zdradzie swej małżonki i postanawia się zemścić. Popełnił już wiele haniebnych
uczynków. Traktował swe kobiety jak przedmioty zdolne do zaspokajania jego własnych,
samolubnych potrzeb, ponadto postanowił utopić swą żonę. Gdy do nieprzytomności
zakochany Giaur dowiaduje się o czynie Hassana, pała żądzą zemsty. Jest tak zdesperowany,
że gotów jest zrobić wszystko, aby tylko pomścić śmierć swojej kochanki. Wyzywa
zbrodniarza na pojedynek, w którym zabija go z okrucieństwem. Przez to stał się
jeszcze gorszym mordercą niż Hassan. Jednak to nie wystarcza. Czuje się nieusatysfakcjonowany
i wciąż nie może pogodzić się ze stratą Leili. Nie umie pogodzić się z obecnym
stanem rzeczy i z otaczającą go rzeczywistością. Buntuje się wobec świata i ludzi.
Przestał wierzyć w dobro i sprawiedliwość. Padł łupem nieszczęśliwej miłości,
która pchnęła go do popełnienia największej zbrodni, jaką jest odebranie życia
drugiemu człowiekowi. Odgrodził się od otaczających go realiów, wstępując do zakonu.
Swą decyzję motywuje słowami:
„Żyłem, lecz ból mi oddychać nie dawał,
Wąż pierś mą ścisnął, serce me obwinął,
Myśli me kąsał i zemstą napawał.
Odtąd świat cały miałem w obrzydzeniu…”
Przebywając w klasztorze, Giaur zamyka się jeszcze bardziej w sobie i znosi w
samotności swe cierpienia. Nie odzywa się do nikogo, odcinając tym samym jakąkolwiek
próbę pomocy drugiej osoby. Jednak w przedśmiertelnej spowiedzi postanawia wyznać
całą swą historię i tragedię życia, prosząc tym samym, aby świat o nim zapomniał
i nie dociekał istoty jego żywota.
Dręczony przez wyrzuty sumienia, umiera nie pozostawiając po sobie śladu istnienia.
Moim zdaniem tytułowy bohater powieści poetyckiej G.G. Byrona jest typowym przykładem
jednostki tragicznej, beznadziejnej i słabej psychicznie. Okazał się nieudacznikiem
i człowiekiem, który łatwo się poddał nieszczęśliwemu uczuciu i życiu. Wstępując
do klasztoru wybrał najłatwiejszą linię oporu, która pogrążyła go jeszcze bardziej
w rozpaczy. Giaur uległ bez walki uczuciu, które dowiodło, że nie jest prawdziwym
mężczyzną, człowiekiem, a przede wszystkim osobą zdolną do prawdziwej miłości.
Zamykając się w sobie, nie dał szansy narodzić się nowej namiętności, która z
pewnością mogłaby dać szczęście nie jednej osobie. Uważam, że trzeba być człowiekiem
wyjątkowo słabym, aby aż w takim stopniu dać się ponieść uczuciu, które przerodzone
w nienawiść zabiło istotę ludzką.
Będąc na miejscu Giaura, nie poddawałbym się i z pewnością w jakiś sposób zdołałbym
zapomnieć o tym, co mnie spotkało. Znalazłbym osobę, która mogłaby obdarzyć mnie
jeszcze większą miłością i zrozumieniem, niż ja mógłbym to zrobić. W moim przekonaniu
Giaur to osoba niegodna szacunku, bez wyobraźni i kompletne zero. Na pewno doskonale
wiedział, że decydując się na romans, a w następstwie na chorobliwą miłość, ryzykuje
utratę życia swego i Leili. Znając pozycję Hassana nie powinien nawet myśleć o
jego żonach, więc okazał się człowiekiem lekkomyślnym i nieodpowiedzialnym, bez
wyobraźni. Jest to typ bohatera, z którym bez wątpienia bym się nie utożsamił,
gdyż reprezentuję zgoła inne spojrzenie na świat, całe moje ziemskie życie, a
przede wszystkim na miłość. Nie będę wyjaśniał, w jaki sposób kieruję swym postępowaniem
i dlaczego tak, gdyż zadaniem postawionym w temacie było osądzić Giaura, jako
tytułowego bohatera powieści poetyckiej Byrona.
Biorąc pod uwagę wyżej przedstawione Giaurowi zarzuty, stwierdzam zdecydowanie,
że jest on postacią absolutnie negatywną i zasługuje na wieczne potępienie z powodu
tego, co uczynił w swym krótkim i haniebnym życiu.
[TL]