„Bo kto nie był człowiekiem ni razu, temu człowiek nic nie pomoże”. Rozważania na temat norm etycznych prezentowanych w dowolnie wybranych utworach literackich i obowiązujących w twoim życiu.

Każdy człowiek, przechodząc przez życie, kieruje się według
świadomie lub podświadomie wytyczonych przez siebie norm postępowania, których
stara się przestrzegać i nie wykraczać poza ich granice.

Nasze życie byłoby
pozbawione sensu, gdybyśmy nie stawiali przed sobą zadań, celów i z wielkim
zapałem nie dążylibyśmy do ich osiągnięcia. Lecz żeby to zrealizować, trzeba
wybrać drogę, która przyniosłaby nam najwięcej korzyści, jak i również nie kolidowała
z innymi ludźmi. Czasami nie jesteśmy w stanie ukierunkować się samodzielnie,
gdyż nie wiemy, co będzie dla nas najbardziej odpowiednie. Wówczas kierujemy
się ku innym źródłom, mając nadzieję, że to właśnie one wskażą nam odpowiednie
zasady postępowania. Czasami są to przyjazne osoby, a czasami utwory literackie.
Na początku może to wydawać się śmieszne, że możemy czerpać wskazówki dotyczące
naszego życia z literatury, lecz z pewnością w książkach zawartych jest wiele
mądrych przesłań, które mają zastosowanie w naszym życiu. Niewątpliwie takim
utworem są „Dziady” Adama Mickiewicza.
Zawierają one wiele pouczeń, a niektóre wydają się być trochę sprzeczne z dzisiejszymi
normami etycznymi, np.:
„Kto nie doznał goryczy ni razu,
Ten nie dozna słodyczy w niebie”
Z wyżej przytoczonego fragmentu wynika, że na ziemi człowiek powinien doznać
cierpienia, goryczy, przykrości, bólu, aby następnie mieć szczęśliwe życie po
śmierci. Mickiewicz podważa w ten sposób słowa Biblii, które mówią, że każdy
człowiek po śmierci pójdzie do nieba i tam będzie miał szczęście i życie wieczne
(pod warunkiem, że był dobrym człowiekiem, osiągnął pełne człowieczeństwo).
Nie zgadzam się z Mickiewiczem, gdyż uważam, że człowiek, żyjąc na ziemi, powinien
czerpać radość z wszelkich dostępnych mu dóbr. Nie powinien doznawać często
bólu i cierpienia, które przysporzyłoby mu zmartwień i negatywnie wpłynęło na
innych ludzi. Nie znaczy to, że powinniśmy być pozbawieni zmartwień i trosk.
Potrzebujemy doznań szczęścia i smutku, żebyśmy mogli odróżnić rzeczy pozytywne
i negatywne.
Adam Mickiewicz w „Dziadach” zawarł również przesłanie, nawołując do postępowania
z drugim człowiekiem z szacunkiem, miłością i poważaniem.
„Bo kto nie był człowiekiem ni razu,
temu człowiek nic nie pomoże”.
Poeta wyraźnie tu mówi, że jeżeli w trudnych dla innego człowieka chwilach nie
okażemy pomocy i nie wyciągniemy przyjaznej dłoni, to ta osoba również nie wykaże
się życzliwością w stosunku do nas. Przesłania Mickiewicza, ze względu na swą
specyfikę wyraźnie, trafiają do ludzi, co sprawia, że potrafią wybrać to, co
im najbardziej odpowiada.
W swoim życiu staram się postępować tak, aby nie urazić drugiego człowieka,
nie spowodować, żeby czuł się z mego powodu kimś innym niż jest. Dążę do tego,
by wytyczone przeze mnie cele osiągnąć i realizować.
Moim zdaniem każda osoba powinna wierzyć w słuszność tego co robi. To na pewno
ułatwi jej realizację marzeń i postanowień. Powinna mieć na względzie dobro
innego człowieka, które jest jednym ze szczebli do osiągnięcia sukcesu.
Aby doznać pełni szczęścia, nie powinniśmy rozczulać się nad sobą, lecz kierować
się rozsądkiem i głosem serca. Z pewnością nasze normy etyczne mogą być zawarte
w jakiejś religii, co spowoduje, że będziemy bardziej skrupulatnie ich przestrzegać.
Religia w dużym stopniu oddziaływuje na nasze życie, więc droga, którą proponuje,
ukierunkuje nas i wytyczy konkretny cel.
Uważam, że nasze własne normy etyczne nie powinny byś ściśle określone, gdyż
wcześniej czy później będziemy się starali przekroczyć ich granice. W życiu
starajmy się postępować tak, żeby nie uczynić krzywdy drugiemu człowiekowi,
jak również być odpowiedzialnymi za swoje czyny, które doprowadzą nas do pełni
szczęścia.
[TL]

Komentarz
Zarys pracy, świadczący o uproszczonym podejściu do tematu,
niepełnym zrozumieniu go.