„Żaden utwór literacki nie przerobi ludzi, są wszakże takie, które ich pobudzają do przetworzenia się” – myśl A. Świętochowskiego uczyń mottem rozważań nad rolą literatury. – plan

WSTĘP:

Po co czytamy? Wpływ lektury na naszą świadomość kulturową, społeczną, poglądy
i zachowania, uczucia i reakcje.

ROZWINIĘCIE:

• „Książki zbójeckie” – poszukiwanie zawartego w nich ideału prowadzi
  do rozczarowań i konfliktu ze światem, nawet samobójstwa.
  – „Cierpienia młodego Wertera” J.W. Goethe
  – „Dziady” cz. IV A. Mickiewicz
  – „Stowarzyszenie umarłych poetów” N.H. Kleinbaum (bohaterowie pozostają tu
  pod wpływem poezji Whitmana, Sheileya)
• Rozczarowanie mitotwóczą rolą literatury
  – „Lalka” B. Prus (cierpiący z miłości Wokulski)
  – „Opowiadania” T. Borowski („nie ma piękna, jeśli w nim leży krzywda człowieka)
• Utwór, jako „arka przymierza między dawnymi, a nowymi
  laty”
  – „Latarnik” H. Sienkiewicz (wstrząs psychiczny Skawińskiego wywołany lekturą
  „Pana Tadeusza”)
  – „Syzyfowe prace” St. Żeromski (słuchanie „Reduty Ordona” przez Borowicza,
  „zwraca go Polsce”)

  ZAKOŃCZENIE:

  Czytanie utworów kształtuje naszą wizję świata, budzi wrażliwość, ale też rodzi
  sprzeczności pomiędzy ideałami zawartymi w nich a brutalną rzeczywistością (Tanio
  Kröger z powieści Manna o tym samym tytule, twierdzi nawet, że literatura może
  kaleczyć osobowość). Toteż słuszną wydaje się myśl Cz. Miłosza:
  „Od nas także zależy,
  Co w dziełach widzimy”.
  [PG]

  Komentarz
  Brak proporcji między częściami rozwinięcia.