Słynni twórcy romantyzmu europejskiego.

Romantyzm europejski „datuje się” od 1789
roku – Rewolucji Francuskiej – do 1848, gdy miała miejsce Wiosna Ludów. Romantyzm
nowa epoka, o nowych ideach, tajemnicza, orientalna, uczuciowa, owładnięta potężną
siłą miłości, epoka uczucia, a nie „mędrca szkiełka i oka” miała swoich wybitnych
przedstawicieli.

Może zacznę od Polski – mojej ojczyzny. Na czoło wysuwają się
wieszcze, Juliusz Słowacki i Zygmunt Krasiński oraz „spóźniony
romantyk” Cyprian Kamil Norwid. Cała czwórka zapisała się w dziejach literatury
światowej jako twórcy wybitni, oryginalni, piszący w duchu ideologii romantycznej.
W Anglii najpopularniejszymi, najwybitniejszymi przedstawicielami romantyzmu byli:
James Mac Pherson, Gordon Lord Byron oraz Walter Scott. Lord Byron – zbuntowany
samotnik, wywyższony nad ziemskimi przestworzami wzbudzał w całej Europie sensację.
Jest twórcą tzw. „bohatera bajronicznego”, podobnie jak on zbuntowanego samotnika
o nieokreślonej i tajemniczej przeszłości. Francja zaś wśród swoich reprezentantów
miała Aleksandra Dumasa („Trzej Muszkieterowie”, „Hrabia Monte Christo”), Wiktora
Hugo „Nędznicy”, Germaine de Staël. W Rosji tworzyli Puszkin „Eugeniusz Oniegin”
oraz Lermontow. Nie można jednak zapomnieć o reprezentantach z Niemiec – wybitnych
twórcach, takich jak: Johann Wolfgang Goethe, Schiller. Pierwszy, autor „Fausta”
– opowiadający o doktorze Faustusie, alchemiku zakochanym w Małgorzacie. Z kolei
Schiller w utworze „Rękawiczka” nawiązuje do średniowiecznego motywu rycerzy,
turnieju rycerskiego i walki o rękę ukochanej. Bohater utworu został sprowokowany
do podjęcia ryzyka, narażenia się na niebezpieczeństwo. Ukochana rzuciła rękawiczkę
na arenę, gdzie były lwy, lamparty. „Ukochanemu” (potem już nie) udało się odzyskać
rękawiczkę, ale oddając ją damie rzucił jej ją w twarz. Przekonał się, iż jeżeli
ukochana osoba naraża go na niebezpieczeństwo, wystawia na próbę jego i jego życie
– nie jest go warta. Mickiewicz powiedziałby w tym momencie „Oj kobieto, ty puchu
marny”. Nie warto tolerować takiej postawy, miłość to coś więcej, ukochany dla
ukochanej znaczy bardzo wiele.
Reasumując, romantyzm europejski zaowocował wspaniałymi, ponadczasowymi dziełami,
utworami wielkich twórców, romantyków, całkowicie inaczej patrzących na świat
niż pozytywiści, klasycy, uznający uczucie, wiarę, wyobraźnię, instynkt za sposoby
(jedyne) poznania otaczającego ich świata.
[AS]