dekadent

melancholik, zniechęcony do życia, nie wyznający żadnych wartości, przekonany o nadciągającej katastrofie. Pocieszenia szukał w rozpaczliwym hedonizmie, narkotykach. Pożądał śmierci, ewentualnie nirwany. Szczególnie mocno widać tę postawę w utworach W. Berenta i S. Przybyszewskiego. Czołowym europejskim dekadentem mienił się Oskar Wilde. W jego wydaniu brak zasad dawał mu możliwość niczym nie skrępowanej zabawy i cynizmu wobec otoczenia, co oczywiście powodowało, że otaczała go aura nieustannego skandalu towarzyskiego.