ironia

1. właściwość stylu polegająca na sprzeczności między dosłownym a właściwym znaczeniem wypowiedzi. Zamierzone przez autora, ukryte znaczenie można poznać po intonacji, mimice, okolicznościach towarzyszących wypowiedzi, znaczeniu innych części tekstu. 2. kategoria estetyczna i filozoficzna: opisywanie rzeczywistości jako tylko i wyłącznie sprzeczności nie do przezwyciężenia. Jest sposobem na zdystansowanie się do tych przeciwieństw, ujawnienie ich i opanowanie przez twórczość. Używana jako jedna z podstawowych kategorii światopoglądowych w tragedii greckiej i w romantyzmie.