Wymień i omów główne wątki występujące w „Małym Księciu”.

    Historia opowiedziana w „Małym Księciu”
koncentruje się wokół dwóch głównych problemów.

Pierwszym z nich jest różnica
pomiędzy dziećmi a dorosłymi w sposobie patrzenia na świat. Według Małego Księcia
i lotnika, czyli dwóch najważniejszych postaci w książce, dorośli tracą wraz z
dorastaniem prawdziwą wrażliwość i wyobraźnię, przestają dostrzegać i rozumieć
wiele ważnych problemów. Drugi problem to pytanie o to, czym są przyjaźń i miłość,
jak je poznać i jak o nie dbać. To właśnie w poszukiwaniu przyjaźni wyruszył Mały
Książę w swą podróż, o której opowiedział później lotnikowi.
Problem dorastania przewija się przez całą książkę. Już na
samym początku lotnik, czyli autor książki, opowiada o tym, jak w dzieciństwie
namalował pewien rysunek. Był wówczas zafascynowany dżunglą i rysunek przedstawiał
węża boa, który połknął słonia w całości. Lotnik (na razie jeszcze dziecko) pokazał
swoje dzieło wielu dorosłym, jednak wszyscy stwierdzali, że nie widzą nic przerażającego
w rysunku… kapelusza. Żaden z dorosłych nie dostrzegał w rysunku tego, co naprawdę
ten rysunek zawierał. Przykład powyższy pokazuje, w jaki sposób konwenanse i schematy,
którym podlegają ludzie, zabijają wraz z dorastaniem wyobraźnię i niedosłowność
w postrzeganiu świata (na szczęście nie u wszystkich).
Dziwił się bardzo dorosłym również Mały Książę podczas swej
wędrówki z planety na planetę. Spotkał na przykład bankiera, który cały swój czas
poświęcał liczeniu gwiazd na niebie. Twierdził, że jest właścicielem tych gwiazd.
Gdy Mały Książę zapytał go, co daje mu prawo do takiego mniemania, bankier odparł,
że ponieważ nikt inny do tej pory nie uznał się za właściciela gwiazd, on ma do
tego prawo, bo pierwszy wpadł na taki pomysł. Dla Małego Księcia postępowanie
bankiera było zupełnie niepojęte. Mały Książę, który na swojej planecie rządził
trzema wulkanami, różą i kilkoma innymi rzeczami, uważał, że ma wobec nich pewne
obowiązki. Czyścił wulkany, podlewał różę, wyrywał baobaby, które mogłyby zniszczyć
planetę. Bankier nic nie czynił dla gwiazd, po prostu je liczył.
O tym, że dorośli są dziwni, Mały Książę mógł się przekonać
wiele razy. Na jednej z planet spotkał pijaka, który pił, żeby zapomnieć o wstydzie.
Wstydził się zaś tego, że… pije. Po spotkaniu z pijakiem, Mały Książę pomyślał
sobie: „Dorośli są naprawdę bardzo, bardzo śmieszni”. Podobnym wnioskiem skończyły
się spotkania Małego Księcia z Próżnym, który chciał uchodzić za „człowieka najpiękniejszego,
najlepiej ubranego, najbogatszego i najmądrzejszego na planecie”, chociaż był
jedynym mieszkańcem tej planety. Nie inaczej było z Królem, który chciał być władcą
absolutnym, chociaż nie miał ani jednego poddanego.
Drugi główny wątek „Małego Księcia” to, jak już wspomniałem,
pytanie o to, czym są przyjaźń i miłość. Mały Książę opuścił swoją planetę właśnie
w poszukiwaniu prawdziwej przyjaźni. Nie wiedział jeszcze wtedy, że uczucie, jakie
żywił do swojej jedynej róży jest właśnie przyjaźnią, czy nawet miłością. Później
zresztą sam wyznał, że był wówczas zbyt młody, by móc pokochać różę. Mały Książę
zmierzał od jednej planety do drugiej, natykając się na kolejnych dorosłych, ale
każde z tych spotkań przynosiło rozczarowanie. Pierwszym ważnym spotkaniem było
spotkanie z Geografem, który uświadomił Małemu Księciu jak krucha i nietrwała
(„efemeryczna”) jest jego róża. Wtedy to Mały Książę poczuł po raz pierwszy żal,
że opuścił swój kwiat. Jednak tak naprawdę dopiero lis nauczył Małego Księcia,
czym jest przyjaźń. To spotkanie jest przełomowe w podróży Małego Księcia. Lis
wyjaśnia, że przyjaźń polega na „oswojeniu” drugiej istoty: poświęcaniu jej dużej
ilości czasu, budowaniu więzi. Gdy oczekujemy na wizytę przyjaciela, czujemy radość,
a później nie chcemy, by odszedł. Zacytujmy zresztą myśl lotnika, który nie chciał
dopuścić do rozstania z Małym Księciem: „Nie słyszeć więcej jego śmiechu – ta
myśl mnie zadręczała. Ten śmiech był dla mnie jak studnia na pustyni”.
Przyjaźń wobec innej istoty decyduje o jej wyjątkowości. Przekonuje
się o tym Mały Książę, gdy pewnego dnia napotyka w ogrodzie na Ziemi tysiące róż.
Zaczyna wtedy rozumieć , że róże te, chociaż dla postronnego obserwatora tak podobne
do jego wyjątkowej róży, nie mają dla niego znaczenia. Ani on nie poświęcił im
tyle czasu, ile swojej róży, ani one jemu. Nie są to róże „oswojone”. Dla Małego
Księcia jego róża wciąż pozostanie wyjątkowa, chociaż jest jedną z setek tysięcy
podobnych róż.
Jednocześnie prawdziwa przyjaźń wymaga, byśmy zawsze dbali
o przyjaciół. Lis mówi: „Stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś”.
Przyjaciela nie można zdradzić lub zwyczajnie porzucić. Od momentu spotkania z
lisem w umyśle Małego Księcia krąży myśl: „moja róża… jestem za nią odpowiedzialny”.
Myśl ta przybiera na sile, Mały Książę rozumie coraz lepiej, że nie może zdradzić
róży. W końcu decyduje się opuścić Ziemię i wrócić do niej, na swoją planetę.

Na czym zaś polega miłość? Zanim odpowiem na to pytanie, konieczna
jest pewna krótka informacja. Lotnik podczas spotkania z Małym Księciem narysował
mu baranka. Baranki, jak wiadomo, jedzą krzewy, różami też nie gardzą, więc lotnik
dorysował jeszcze kaganiec, zapomniał jednak dorobić rzemień do tego kagańca.
Po tym krótkim wstępie mogę już udzielić odpowiedzi na pytanie o istotę miłości,
posługując się słowami lotnika: „Dla was, którzy jak ja kochacie Małego Księcia,
nie ma na świecie poważniejszego zagadnienia niż to, czy gdzieś – nie wiadomo
gdzie – baranek, którego nie znacie, zjadł różę czy nie…”. Z powyższych słów
wynika, że miłość to taki stan ducha, w którym kochana osoba staje się dla nas
najważniejszą istotą na świecie, a jej smutki (lub radości!) znaczą dla nas więcej
niż nasze własne sprawy. Z całą pewnością nie jest to jedyna możliwa definicja
miłości (daleko też jej zapewne do doskonałości), lecz moim zdaniem oddaje najistotniejsze
cechy tego uczucia.
[ML]

Komentarz
Pełne zrozumienie tematu, świadomy dobór materiału, poprawna
osobista interpretacja. Właściwe proporcje między częściami pracy, poprawne wyodrębnienie
akapitów.