dramat romantyczny

powstały przez zanegowanie klasycznych reguł dramatu. Nawiązuje do dramatu elżbietańskiego, szczególnie do sztuk Szekspira. Odrzuca zasadę trzech jedności (miejsca, czasu i akcji), wprowadza wielu aktorów i sceny zbiorowe. Tematem sztuki są wydarzenia historyczne z przeszłości bądź współczesne autorowi. Łączy elementy epiki i liryki. Ma luźną kompozycję, sceny często nie są powiązane ze sobą. Brak zakończenia tworzy formę otwartą dramatu. Elementem spajającym akcję są emocjonalne i moralne rozterki głównego bohatera. W dramacie romantycznym występują często elementy fantastyki. Przykłady: „Faust” J.W. Goethego, „Zbójcy” F. Schillera, „Dziady cz. II, IV, III” A. Mickiewicza, „Kordian” J. Słowackiego, „Nie-boska komedia” Z. Krasińskiego.