dramat

rodzaj literacki. Utwór oparty na akcji i dialogu, przeznaczony do wystawienia na scenie, chociaż istnieją tzw. dramaty niesceniczne (np. „Róża” S. Żeromskiego), których twórcy świadomie nie liczą się z możliwościami inscenizacyjnymi. Jednak i te utwory po odpowiedniej adaptacji nadają się do wystawienia. Przyjmuje się, że dramat wywodzi się z obrzędów religijnych, (przede wszystkim związanych z kultem Dionizosa). Pierwsi aktorzy (wyłącznie mężczyźni) występowali w maskach, a rozwój akcji komentował chór. Celem sztuki miało być katharsis (oczyszczenie), a cechowała ją jedność miejsca, akcji i czasu. W średniowieczu grecki „teatr ogromny” został zastąpiony przez wędrowne grupy, najczęściej wystawiające sztuki o tematyce religijnej (moralitety, misteria). Następne etapy to scena dworska (commedia dell‘arte) i wywodzący się z niej teatr mieszczański, oba skupiające się na utworach obyczajowych, komediach i tragikomediach. Przełom wieków XIX/XX to wielka reforma teatralna (tzw. pierwsza), I połowa XX wieku zaowocowała II reformą. Obie odwoływały się do tradycji teatru greckiego.
Główne gatunki dramatyczne to tragedia i komedia. A podgatunki to m.in.: tragikomedia, groteska, dramat obyczajowy, psychologiczny, poetycki, symboliczny. A także dramat muzyczny, który rozpatruje się oddzielnie.