Norwin Cyprian Kamil

Cyprian Kamil Norwid (1821 – 1883)

– najoryginalniejszy poeta polskiego romantyzmu.

Od 1842 na emigracji, m.in. we Włoszech i Niemczech, osiadł w Paryżu. Twórczość Norwida nie zyskała uznania w oczach współczesnych, poeta całe życie borykał się z nędzą, pod koniec życia zamieszkał w przytułku. Dopiero przedstawiciele Młodej Polski „odkryli” go na nowo (gł. dzięki Z. Przesmyckiemu). Aforystyczna i ironiczna liryka intelektualna jest prekursorska wobec poezji XX w. („Fortepian Szopena”, „Bema pamięci żałobny rapsod”, „Do obywatela Johna Brown”, cykl „Vade-mecum”). C.K. Norwid pisał też dramaty: „Wanda”, „Pierścień wielkiej damy”. Parał się także twórczością plastyczną, rzeźbą, malarstwem, ilustrował książki.