Białoszewski Miron

Miron Białoszewski (1922 – 1983)

– prozaik, poeta, dramatopisarz.

Pracował też jako reporter. Debiutował tuż po wojnie, ale dopiero zbiór „Obroty rzeczy”, zebrany przez Artura Sandauera, przynosi mu sławę. W 1955 roku założył eksperymentalny Teatr na Tarczyńskiej, w którym wystawiał spektakle złożone z własnych tekstów. Jego twórczość trudno sklasyfikować. Opisywał peryferie rzeczywistości: stare, zepsute rzeczy, odpadki, jarmarczny kicz, odpustowe pamiątki, podmiejskie pejzaże i podróże kolejkami. Także jego język był peryferyjny, świadomie okaleczony, nieporadny, dzięki czemu określono go jako poetę lingwistycznego. Stosował poetykę ballady dziadowskiej, podwórzowej. Najbardziej ceniony jest za „Pamiętnik z powstania warszawskiego” i „Obroty rzeczy”.