sentymentalizm

prąd w sztuce i literaturze oświecenia istniejący w opozycji do klasycyzmu. Sentymentalizm widział człowieka jako zagubioną w świecie istotę, nieszczęśliwą z powodu utraty kontaktu z naturą. W tym upatrywano kryzys cywilizacji. Sentymentalizm skupiał się na przeżyciach jednostki, na opisie jej uczuć i przeżyć. W literaturze sentymentalizm wprowadził nowy typ bohatera – człowieka czułego i wrażliwego, analizującego swoje wewnętrzne stany i uczucia do ludzi. Postulaty dla pisarza to czułość i prostota. Sentymentalizm wykształcił nowe gatunki, które nie miały uznania w klasycznych poetykach – powieść, dramę, lirykę osobistą. Najsłynniejsi twórcy sentymentalni: Jan Jakub Rousseau, Franciszek Karpiński.