Kafka Franz

Franz Kafka (1883 – 1924)

– uważany za jednego z najwybitniejszych prozaików początku stulecia.

Austriacki Żyd, mieszkał w Czechach, gdzie do dziś można zwiedzać jego domek na Złotej Uliczce. Paraboliczne powieści Kafki, pełne mroku i grozy, wywarły duży wpływ na surrealistów i egzystencjalistów, którzy od niego zaczerpnęli poczucie beznadziejności świata. Opisywał świat jako koszmar, a jego bohater to człowiek-nikt, uwikłany w sytuacje absurdalne i bez wyjścia, gdzie nic nie zależy od niego (por. Józef K. z „Procesu”). Uosobieniem grozy byli u niego urzędnicy, instytucje-molochy, z którymi nie można wygrać. Było to wyrazem samotności człowieka w świecie i jego bezradności wobec niego, bo urodził się, by podporządkować się odgórnie ustalonym prawom. Nawet wyrok, którym jest kara śmierci, nie zależy od nas, tylko spada niespodziewanie. Najważniejsze utwory to „Proces” i „Zamek”.