Wańkowicz Melchior

Melchior Wańkowicz – urodzony 19 I 1892 r. w Kałużycach (Mińszczyzna), zmarł 10 IX 1974 r. w Warszawie, publicysta, prozaik. Studiował w krakowskiej Szkole Nauk Politycznych i na Wydziale Prawa UJ. Jako publicysta debiutował na łamach konspiracyjnego pisma „Wici”, które redagował w latach 1909-11. W latach 1926-27 odbył podróż do Meksyku, skąd przysyłał reportaże. Po wybuchu wojny w 1939 r. przedostał się za granicę; przebywał początkowo w Rumunii, na Bliskim Wschodzie, następnie we Włoszech, Francji, Niemczech i Anglii. Był korespondentem wojennym w latach 1943-45. Stworzył niepowtarzalny typ powieści reportażowej, łączącej autentyzm wydarzeń z elementami wspomnieniowymi i fabularno-anegdotycznymi. W formie na poły epickiej, na poły lirycznej, przechodząc od ironii do patosu, odwołując się często i z powodzeniem do tradycji oraz do gawędy, wypowiadał się zawsze, z całym zaangażowaniem w sprawach, które uznawał za istotne. Sumę poglądów na polski i światowy reportaż, rozważania o teorii gatunku, o pracy pisarza zawarł w zbiorze esejów „Karafka La Fontaine’a”, stanowiącym swoisty autokomentarz do własnej twórczości.